ગામમાં એક આળસુ માણસ રહેતો હતો. કોઈક રીતે તેને કંઇક ખાવાનું મળશે એમ વિચારીને તે આખો દિવસ બેસી રહેતો. એક દિવસ તે ભટકતો ભટકતો કેરીના બગીચામાં પહોંચ્યો. કેરી જોઈને તે કેરીને તોડવા માટે એક ઝાડ પર ચડ્યો, પણ તે ઝાડ ઉપર ચડ્તાંની સાથે જ બગીચાનો માલિક ત્યાં આવ્યો. બગીચાના માલિકને જોતાં આળસુ વ્યક્તિ ખૂબ ડરી ગયો અને ફટાફટ ઝાડ પરથી નીચે ઉતરીને ભાગવા લાગ્યો.
ભાગતો ભાગતો તે ગામથી ખૂબ દૂર જંગલમાં પહોંચી ગયો. તે થાકીને એક ઝાડ નીચે બેઠો. પછી તેણે એક શિયાળ જોયું જેનો પગ તૂટેલો હતો અને તે લંગડાવતો હતો. શિયાળને આ સ્થિતિમાં જોઈ આળસુ માણસ વિચારવા લાગ્યો કે જંગલ પ્રાણીઓથી ભરેલા આ જંગલમાં આ શિયાળ કેવી રીતે ટકી શક્યું? તે હજી પણ કેવી રીતે જીવંત છે?
આ શોધવા માટે, તે એક ઝાડ પર ચડી ગયો અને શિયાળ ના મોત નો તમાશો જોવા માંડ્યો. થોડી વારમાં જ આખું જંગલ સિંહો ની ઉગ્ર ગર્જનાથી ગુંજી ઉઠ્યું. સિંહની ગર્જના સાંભળીને બધા પ્રાણીઓ ભાગવા લાગ્યા, પણ શિયાળ ત્યાં ઊભું રહ્યું. ત્યારબાદ સિંહ શિયાળ પાસે આવ્યો અને શિયાળની આગળ માંસનો ટુકડો ફેંકી દીધો. શિયાળ આરામથી માંસનો તે ભાગ ખાવા લાગ્યો. આ પછી સિંહ ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો.
આ ઘટના જોઈને આળસુ માણસ કહેવા લાગ્યો કે ભગવાન ખરેખર સર્વેક્ષણ કરનાર છે, તેણે પૃથ્વીના તમામ જીવો માટે ખાવા પીવાની વ્યવસ્થા કરી છે. તે ઘરે આવ્યો ત્યારે તેણે વિચારવાનું શરૂ કરી દીધું હતું કે ભગવાન પણ મારા માટે શિયાળ ની જેમ કોઈક ને મોકલશે અને મને ખાવાનું આપશે. મારો ખોરાક પણ આવતો હશે અને એક વિચારી ને તે પથારીમાં સૂઈને રાહ જોતો હતો. થોડા દિવસ વીતી ગયા પણ કોઈ ખાવાનું લઈ ને આવ્યું નહી અને ભૂખ ને કારણે તે બેહાલ થઈ ગયો હતો.
જ્યારે તે ખાવાનું શોધવા ઘર ની બહાર નીકળ્યો ત્યારે તેને એક સાધુ ને જોયા. તે સાધુ પાસે ગયો અને જંગલ માં બનેલી સમગ્ર ઘટના વર્ણવી. પછી કહ્યું કે “ભગવાન મારી સાથે આમ કેમ કરે છે? તેઓએ પ્રાણીઓ માટે ખોરાક પૂરો પાડ્યો પણ માણસો માટે નહીં.” ત્યારે સાધુએ કહ્યું, “દીકરા, એવું નથી. ભગવાન દરેક માટે વ્યવસ્થા કરી છે. ભગવાને તમારી પણ ગોઠવણ કરી છે. પરંતુ વાત એ છે કે ભગવાન તમને શિયાળ નહીં પણ સિંહ બનાવવા માંગે છે.”
વાર્તા નૉ સાર: આપણે આપણી ક્ષમતાઓને ઓળખવી જ જોઇએ. આપણા બધામાં ક્ષમતાઓની અનંત સંપત્તિ છે. અન્ય લોકોની સહાય માટે રાહ જોવી તેના કરતાં વધુ સારું છે કે તે બીજાઓને મદદ કરવા માટે પૂરતા સક્ષમ બનીએ.
